ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Α΄ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Για να ανοίξετε τη στήλη σε μορφή pdf πατήστε εδώ

ΙΙ

Από το πλειστηρίασμα που αναλογεί στον οφειλέτη, παρακρατείται ποσό ίσο με την απαίτηση του ενυπόθηκου (ή προσημειούχου) δανειστή για την ικανοποίηση αυτής, εφόσον έγινε προσεπίκλησή του σε δίκη διανομής, ακόμη και αν αυτός δεν άσκησε παρέμβαση.

ΠολΠρωτΑθ 2580/2005*

(Σύνθεση: Α. Μήλιου, Μ. Κουράκου - Εισηγήτρια, Αικ. Σπηλιωτοπούλου)

Νόμιμα φέρονται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του δικαστηρίου, η από 19.9. 2003 αγωγή ..., η από 28.7.2004 προσεπίκληση σε παρέμβαση ..., η από 23.1.2004 ανταγωγή, μεταξύ των ιδίων διαδίκων, που υπάγονται στην ίδια διαδικασία και πρέπει να συνεκδικασθούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συναφείας και για τη διευκόλυνση της διεξαγωγής της δίκης και μείωση των εξόδων (άρθρο 246 ΚΠολΔ).

Ο ενάγων με την υπό κρίση από 19.9.2003 αγωγή του εκθέτει ότι είναι ψιλός κύριος σε ποσοστό 1/3 ή 2/6 εξ αδιαιρέτου ενός ακινήτου που βρίσκεται στην Αθήνα, όπως αυτό κατά θέση, έκταση και όρια περιγράφεται λεπτομερώς στην αγωγή. Η κατά 2/6 ή 1/3 επικαρπία ανήκει στην Σ.Ο. και συγκυρία κατά τα 2/3 ή 4/6 εξ αδιαιρέτου τυγχάνει η εναγομένη εταιρία ... Διώκει δε με την αγωγή την δια του δημοσίου πλειστηριασμού πώληση αυτού, το οποίο είναι προσοδοφόρο και η μηνιαία πρόσοδος κατά το μερίδιο των 2/6 ή 1/3 ανέρχεται σε 995 ευρώ, την αξία του ακινήτου προσδιορίζει στο ποσό των 1.500.000 ευρώ, ώστε να λάβει ο κάθε συγκύριος το μέρος του εκπλειστηριάσματος που αναλογεί στη μερίδα του, καθόσον η αυτούσια διανομή του ακινήτου είναι ανέφικτη και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα στη διανεμητέα περιουσία.

Ο ενάγων με τις από 25.9.2003 και 28.7.2004 προσεπικλήσεις σε παρέμβαση, προσεπικαλεί στη δίκη που ανοίχτηκε με την παραπάνω αγωγή, την επικαρπώτρια Σ.Ο. και την ... Τράπεζα ως ενυπόθηκη δανείστρια του υπό διανομή ακινήτου, για να παρέμβουν στη δίκη.

Η προσεπικαλούμενη Σ.Ο., με την ιδιότητα της επικαρπώτριας σε ποσοστό 2/6 ή 1/3 εξ αδιαιρέτου του περιγραφομένου στην αγωγή ακινήτου, τάσσεται υπέρ της διανομής αυτού με δημόσιο πλειστηριασμό και ζητεί να διατηρηθεί το εφόρου ζωής δικαίωμα της επικαρπίας της στο μερίδιο του εν λόγω ακινήτου.

H προσεπικαλούμενη ... Τράπεζα καίτοι κλήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα δεν παρενέβη στη δίκη. Όμως επί της ασκουμένης κατά τη διάταξη του άρθρου 491 ΚΠολΔ επί αγωγής διανομής κοινού πράγματος, προσεπίκλησης του ενυπόθηκου δανειστή, ο προσεπικαλούμενος από την επίδοση σε αυτόν της προσεπίκλησης καθίσταται αναγκαίος ομόδικος των διαδίκων μεταξύ των οποίων διεξάγεται η δίκη διανομής και πρέπει να καλείται σε κάθε διαδικαστική πράξη. Εάν δε δεν εμφανιστεί θεωρείται κατά τη διάταξη του άρθρου 76 § 1 ΚΠολΔ ως αντιπροσωπευόμενος από τους λοιπούς παρισταμένους διαδίκους κοινωνούς (ΟλΑΠ 20/95 ΕλΔ 36, 1534)...

Με το ως άνω περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή είναι ορισμένη καθόσον εκτίθενται σ’ αυτήν τα απαιτούμενα για αγωγή διανομής στοιχεία, ήτοι η συγκυριότητα των διαδίκων (ΑΠ 1757/01 Δημ Νόμος, ΕΑ 7365/02 ΕΔΠ 2003, 99, ΕΘεσ 1572/02 Αρμ. 2003, 1590) κατά τη νεότερη νομολογία, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο περιήλθε στον ενάγοντα η ψιλή κυριότητα (γίνεται μνεία συμβολαιογραφικού εγγράφου και μεταγραφής αυτού) και ο τρόπος κτήσης της εναγομένης. Αναφέρεται ακόμη το αντικείμενο της αγωγής, ακριβής περιγραφή του αντικειμένου της αγωγής, η μη συμφωνία των εναγομένων για διανομή και αίτημα (Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, 1989, σελ. 401, 402, 404, Β. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ υπό άρθρο 478 αρ. 32, ΑΠ 579/96 ΕλΔ 39, 549, ΑΠ 889/1985 ΕΕΝ 53, 341, ΕΑ 4127/2001 ΕλΔ 44, 1401, ΕΑ 1211/2000 ΕλΔ 41, 807)... Δεν είναι όμως νόμιμο και ως εκ τούτου απορριπτέο το αίτημα της κυρίως παρεμβαίνουσας περί διατηρήσεως της επικαρπίας της εφόρου ζωής στο ακίνητο, καθόσον σε περίπτωση πώλησης του επικοίνου με πλειστηριασμό αντικείμενο της υπάρχουσας στο ακίνητο επικαρπίας θα γίνουν μετά την τελεσιδικία της απόφασης που διατάσει τη διανομή, όσα περιέλθουν στον ψιλό κύριο (άρθρο 493 ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, κατά το νόμιμο μέρος να εξεταστούν περαιτέρω κατ’ ουσίαν, δεδομένου ότι καταβλήθηκε το τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα ποσοστά υπέρ τρίτων, το οποίο στην προκείμενη περίπτωση, επειδή το ακίνητο είναι προσοδοφόρο υπολογίζεται επί του εικοσαπλασίου της ετήσιας προσόδου του μεριδίου του ενάγοντος (άρθρο 2 § 3 του ν. ΓΟΗ/1912, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 7 του ν.δ. 1544/ 1942 και το άρθρο 11 του ν.δ. 4189/1961 - Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ, τομ. Γ΄, άρθρο 478, αριθ. 30 σελ. 26, ΑΠ 830/80 ΝοΒ 29, 84, ΕΑ 1211/2000 ΕλΔ 2009, 809, ΕφΠειρ 920/96 ΕλΔ 39, 629, ΠΠΑ 6117/94 Αρχ.Νομ. 1994, 317), όπως έχει υπολογισθεί και εν προκειμένω για το πλήρες δικαίωμα κυριότητας, απορριπτομένου ως νομικά αβασίμου του σχετικού ισχυρισμού της εναγομένης, σύμφωνα με τον οποίο το δικαστικό ένσημο έπρεπε να υπολογισθεί επί της αξίας του ακινήτου (βλ. το 9676978 διπλότυπο είσπραξης της ΔΟΥ ΙΘ Αθηνών, τα 249160, 249161, 204253 αγωγόσημα, τα επ’ αυτών επικολληθέντα ένσημα υπέρ ΤΠΔΑ και τα 467006, 474276 δικαστικά ένσημα υττέρ Τ.Ν.).

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 480 παρ. 1 και 3, 481 και 484 παρ. 1 ΚΠολΔ, σε περίπτωση αγωγής διανομής κοινού ακινήτου, αν η διανομή του είναι ανέφικτη ή ασύμφορη, το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει την πώληση με πλειστηριασμό του ακινήτου, χωρίς να είναι υποχρεωμένο να διατάξει αποδείξεις για το εφικτό της αυτούσιας διανομής, αν κατά την κρίση του η αυτούσια διανομή είναι προδήλως αδύνατη ή ασύμφορη. Προδήλως αδύνατη ή ασύμφορη είναι όταν κατά τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής το διανεμητέο αντικείμενο δεν μπορεί να διανεμηθεί σε μέρη ανάλογα με τις μερίδες των κοινωνών, δίχως να μειωθεί η αξία του (ΑΠ 765/93 ΕλΔ 36, 147, ΑΠ 1821/84 ΝοΒ 33, 1163, ΑΠ 830/80 ΝοΒ 29, 84, ΕφΑθ 4019/1999 ΕλΔ 40, 1582, ΕφΑθ 5479/91 ΕλΔ 33, 589, ΕφΑθ 6350/91 ΕλΔ 33, 590, ΕφΑθ 298/90 ΕλΔ 33, 578, ΕφΑθ 4851/86 ΕλΔ 28, 651, ΕφΑθ 2362/ 86 ΕλΔ 27, 1142, ΕφΘεσ 5301/91 Αρμ 46, 1115, ΕφΘεσ 1839/87 Αρμ 1988, 869, ΕφΠειρ 1057/95 ΕλΔ 37, 1116, ΠΠρΑθ 6885/92 ΕλΔ 34, 414). ... Κατά την κρίση του Δικαστηρίου είναι προδήλως ανέφικτη και ασύμφορη η αυτούσια διανομή του. Η αντικειμενική αξία αυτού ανέρχεται στο ποσό των 1.500.000 ευρώ. Ο ενάγων και η επικαρπώτρια δεν επιθυμούν τη διατήρηση της κοινωνίας στο εν λόγω ακίνητο, αλλά η εναγομένη δεν συναινεί στην πώλησή του με πλειστηριασμό. Η αυτούσια διανομή αυτού, ως προεκτέθηκε είναι προδήλως ανέφικτη, και ασύμφορη και συνεπώς το δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να διατάξει απόδειξη (άρθρο 481 ΚΠολΔ). Επομένως πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αγωγή, να διαταχθεί η πώληση του επιδίκου με πλειστηριασμό ενώπιον του οριζόμενου στο διατακτικό

συμβ/φου ως υπαλλήλου επί του πλειστηριασμού, ο οποίος ορίζεται από τον υπάρχοντα στη γραμματεία του δικαστηρίου πίνακα συμβολαιογράφων, ανάλογα με την τοποθεσία του ακινήτου και να διανεμηθεί το πλειστηρίασμα μεταξύ των διαδίκων, κατά την αναλογία των μερίδων τους, η δε επικαρπώτρια δικαιούται στην είσπραξη από κοινού με τον ενάγοντα ως ψιλό κύριο του μέρους του πλειστηριάσματος που αντιστοιχεί στο δικαίωμα επικαρπίας της (άρθρ. 484 ΚΠολΔ, 801 εδ. 1, 493 ΑΚ), από το ποσόν δε που θα εισπράξει η επικαρπώτρια, θα αφαιρεθεί το ισάξιο των 480 λιρών Αγγλίας σε δραχμές - ευρώ, για την προνομιακή ικανοποίηση της προσεπικληθείσας και μη παρεμβαίνουσας ενυπόθηκης δανείστριας, καθόσον η υποθήκη βάρυνε τους δικαιοπαρόχους της επικαρπώτριας, στη μερίδα της οποίας περιορίζεται η υποθήκη...

[1]* Δημοσιεύονται οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και της παραπεμπτικής του Τμήματος, με κοινό σχολιασμό παρακάτω, στις σελ. 270 επ.

[1]* Βλ. κοινό σχόλιο στις τρεις συναφείς αποφάσεις κάτω από την τελευταία, σελ. 282.

[1]* Βλ. κοινό σχόλιο στις τρεις συναφείς αποφάσεις κάτω από την τελευταία, σελ. 282.

[1]. Ανάλογα, για το ενέχυρο, στα κινητά πρβλ. τα άρθρα ΑΚ 1318.3 και 1250 εδ. β΄.

[2]. Σύμφωνα με την νομολογία της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου 14/2006 (ΧρΙδΔ 2007, 97) με το άρθρο 41 ΕισΝΚολΔ εξομοιώνεται πλήρως ο ενυπόθηκος με τον προσημειούχο δανειστή, με μόνη διαφορά (εκ του άρθρου 1007.1 ΚΠολΔ) τον τρόπο κατατάξεως, δηλαδή οριστικής ή τυχαίας αντίστοιχα.

[3]. Βλ. σχετικώς, με παραπομπές, Λ. Πίψου, Η αναγγελία σελ. 72 επ.

[4]. Ειδικά για την διανομή βλ. ΑΠ 99/1990 ΕλΔ 1991, 85. ΑΠ 1307/1994 ΕλΔ 1996, 609-610. Μητσόπουλος, ΔΙΚΗ 1977, 189 (196). Μπέης, ΔΙΚΗ 1977, 798. Κεραμεύς - Κονδύλης - Νίκας, ΠολΔ 485 αρ. 8 σελ. 869. Αντίθ. η τρίτη από τις δημοσιευόμενες εδώ αποφάσεις.

[5]. Μπέης, ΠολΔ άρθρο 484 σελ. 1793 και 1795. ΜΠρΑθ 839/1976 ΝοΒ 1976, 997. ΕφΘεσ 128/1993 ΕλΔ 1994, 653-654. Κεραμεύς - Κονδύλης - Νίκας, π.

[6]. Όντως, άνευ αντικειμένου θεωρεί την κύρια παρέμβαση των εμπραγμάτως ασφαλισμένων δανειστών στη δίκη διανομής με πλειστηριασμό η απόφαση ΜΠρΤρικ 490/1971 ΝοΒ 1972, 348-9 (!).

[7]. Βλ. την σχετική επισήμανση της Λ. Πίψου, π. σελ. 415.

[8]. Βλ. Λ. Πίψου, π. σελ. 414 και 415 και τις εκεί παραπομπές στις σημ. 97, 98 και 101.