Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2014

Επιμέλεια, Πρόλογος: Μ. Δ. Χρυσομάλλης

Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής Σχολής, ΔΠΘ

Για να αποθηκεύσετε το άρθρο σε μορφή pdf πατήστε εδώ

Προλογικό σημείωμα

Στις σελίδες που ακολουθούν προσεγγίζουμε την παρουσία της Ελλάδας ενώπιον των Δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δικαστήριο και Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εξής ΔΕΕ και ΓΔΕΕ αντίστοιχα) κατά το έτος 2014. Πρόκειται για μία καταγραφή των αποφάσεων των παραπάνω Δικαστηρίων με ελληνικό ενδιαφέρον, ταξινομημένων κατά θεματική ενότητα και όχι κατά την ημερομηνία έκδοσης ή το είδος διαδικασίας / προσφυγής. Τέτοιες θεωρούμε, κυρίως, τις αποφάσεις επί προσφυγών για παράβαση που ασκήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας, τις αποφάσεις επί προσφυγών ακυρώσεως, κατά παραλείψεων και αποζημιώσεως που ασκήθηκαν από την ελληνική Κυβέρνηση ή από Έλληνες (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) κατά των κοινοτικών οργάνων, τις προδικαστικές παραπομπές στο ΔΕΕ εκ μέρους ελληνικών δικαστηρίων και, ενδεχομένως, τις παραπομπές στο Δικαστήριο εκ μέρους δικαστηρίων άλλων Κρατών – μελών, στις οποίες εμπλέκεται Έλληνας ως διάδικος στην κύρια δίκη, τις αποφάσεις επί αιτήσεων λήψης ασφαλιστικών μέτρων και, τέλος, τις αποφάσεις του ΔΕΕ επί αναιρέσεων κατά των αποφάσεων του ΓΔΕΕ.

Παρακάτω καταγράφονται μόνο οι οριστικές αποφάσεις του ΔΕΕ ή του ΓΔΕΕ και όχι οι εισαχθείσες υποθέσεις κατά την περίοδο αναφοράς ή οι υποθέσεις επί των οποίων δεν έχει εκδοθεί οριστική απόφαση αλλά βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο (π.χ. έχουν δημοσιευθεί οι προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα ή η Έκθεση της συζητήσεως στο ακροατήριο). Εξάλλου, έχουν παραληφθεί μόνο ορισμένες υπαλληλικές προσφυγές Ελλήνων υπαλλήλων κατά των Οργάνων της Ένωσης στα οποία απασχολούνται, στο βαθμό που αυτές παρουσιάζουν μόνο προσωπικό ενδιαφέρον και θα επιβάρυναν αδικαιολόγητα την παρουσίαση. Η αναφορά παρακάτω περιορίζεται στον τίτλο της απόφασης (Δικαστήριο, αριθμός υπόθεσης, διάδικοι, ημερομηνία εκδόσεως), στη συνοπτική περίληψη καθώς και το διατακτικό της ενώ δεν περιλαμβάνει άλλα μέρη και, κυρίως, το σκεπτικό του Δικαστηρίου. Όλες οι αποφάσεις είναι αδημοσίευτες ακόμη στη έντυπη Συλλογή των Αποφάσεων του Δικαστηρίου, αφού η δημοσίευσή τους καθυστερεί περίπου δύο χρόνια. Οι ενδιαφερόμενοι, πάντως, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη διαδικτυακή πύλη του ΔΕΕ (http://curia.eu.int) για να αντλήσουν το σύνολο των στοιχείων μίας αποφάσεως.

Από τη μελέτη των ελληνικού ενδιαφέροντος αποφάσεων των Δικαστηρίων της ΕΕ παρατηρούμε τα εξής:

1. O αριθμός των σαράντα (40) αποφάσεων με ελληνικό ενδιαφέρον για το 2014 είναι ιδιαίτερα υψηλός σε σύγκριση με τα με προηγούμενα χρόνια. Αυτό οφείλεται στο μεγάλο αριθμό  αποφάσεων στενά ιδιωτικού ενδιαφέροντος (δημόσιες συμβάσεις, σήμα), που είναι περισσότερες από τις μισές αποφάσεις (21). Ωστόσο, και ο αριθμός των αποφάσεων γενικότερου ή εθνικού ενδιαφέροντος (19) είναι αρκετά αυξημένος από ότι τα προηγούμενα χρόνια (μόλις 11 αποφάσεις το 2013, 13 το 2012 και 11 του 2011). Ο αυξημένος αριθμός αποφάσεων εθνικού ενδιαφέροντος οφείλεται στον μεγάλο αριθμό υποθέσεων ανταγωνισμού, κρατικών ενισχύσεων και δαπανών επί των οποίων εκδόθηκαν αποφάσεις το 2014, που ήρθαν να υπερκαλύψουν τον σταθερά μειωμένο  αριθμό αποφάσεων τα τελευταία των προσφυγών, που ασκήθηκαν κατά της χώρας μας από την Επιτροπή, για παράβαση της ενωσιακής νομοθεσίας και κατ’ επέκταση των αποφάσεων του ΔΕΕ με τις αναγνωρίζεται η παραβίαση καθώς και τον σχεδόν μηδενικό αριθμό αποφάσεων επί προδικαστικών παραπομπών εκ μέρους των ελληνικών δικαστηρίων.

2. Συνεχίζεται και παγιώνεται το 2014 η σημαντική  βελτίωση της εικόνας της χώρας μας σε ότι αφορά τις παραβιάσεις της ενωσιακής νομοθεσίας, που παρατηρείται από το 2010 και μετά. Έτσι, από τον εξαιρετικά υψηλό αριθμό των είκοσι δύο  (22) αποφάσεων του Δικαστηρίου που εκδόθηκαν το 2009, με τις οποίες αναγνωρίστηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 258 ΣΛΕΕ (προσφυγή για παράβαση) η παραβίαση των υποχρεώσεων εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας, καταγράφονται μόλις τέσσερεις (4) καταδικαστικές αποφάσεις κατά την περίοδο αναφοράς (2014)[1]. Ο αριθμός αυτός σταθερά κινείται κάτω από το μέσο όρο του αριθμού των καταδικαστικών αποφάσεων ανά Κράτος-μέλος στην Ένωση των 28, που είναι πέντε (5) περίπου. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ως αρνητικό το γεγονός ότι μεταξύ των τεσσάρων (4) καταδικαστικών αποφάσεων του 2014 καταγράφεται απόφαση με την οποία αναγνωρίζεται παραβίαση απ’ αυτές που χαρακτηρίζονται «πεισματικές», δηλαδή αυτές με τις οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 260 ΣΛΕΕ, επιβάλλονται χρηματικές κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση σε προηγούμενη καταδικαστική απόφαση του ΔΕΕ (βλ αναλυτικά παρακάτω)[2].

Η εικόνα αυτή για το 2014, που επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα  στα οποία καταλήξαμε, παρουσιάζοντας την ελληνική παρουσία ενώπιον των Δικαστηρίων της ΕΕ για τα προηγούμενα έτη (2010 – 2013), οφείλεται κατά τη γνώμη μας:

Στη σημασία που δίνεται πλέον στη τήρηση των υποχρεώσεων, πού αναλαμβάνει η χώρα μας έναντι της Ένωσης, καθώς και στην προσπάθεια άμβλυνσης  των τριβών, που προκύπτουν μεταξύ των προωθούμενων εθνικών ρυθμίσεων και των ενωσιακών κανόνων. 

Στη βελτίωση των ρυθμών με τους οποίους η ελληνική δημόσια διοίκηση προωθεί την ενσωμάτωση κανόνων του ενωσιακού δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη αλλά και των δυνατοτήτων συνεννόησης και διαπραγμάτευσης με την Επιτροπή, ώστε να διευθετηθούν οι παραβιάσεις στο στάδιο που μεσολαβεί μεταξύ της κίνησης της διαδικασίας για παράβαση (έγγραφο όχλησης ή προειδοποιητική επιστολή, αιτιολογημένη γνώμη) και της κατάθεσης της προσφυγής στο Δικαστήριο. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ερευνηθεί αυτόνομα αν η κατάσταση αυτή οφείλεται και στην πίεση που ασκείται στη δημόσια διοίκηση από την υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας (τρόικα) κατόπιν της προσφυγής της στους ευρωπαϊκούς χρηματοδοτικούς οργανισμούς από το Μάιο 2010.

Στην προσπάθεια της χώρας μας να αποτινάξει από πάνω της την κατηγορία του Κράτους – παραβάτη των υποχρεώσεων του, που διαρκώς απαιτεί, χωρίς να τηρεί τα συμφωνηθέντα και ταυτόχρονα να ενδυναμώσει τις διαπραγματευτικές δυνατότητές της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τέλος, θα πρέπει να τονισθεί ότι μεταξύ των τεσσάρων (4) καταδικαστικών αποφάσεων οι τρείς (3) αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, που ιστορικά αποτελεί τον τομέα των ενωσιακών αρμοδιοτήτων στον οποίο σημειώνονται οι περισσότερες παραβιάσεις τόσο από την χώρα μας όσο και από τα υπόλοιπα  Κράτη-μέλη. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι το σύνολο των αποφάσεων του Δικαστηρίου με τις οποίες αναγνωρίζεται η παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας από τις ελληνικές αρχές αφορούν το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, που καταδεικνύει τις αδυναμίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και έχει αναδειχθεί σε ένα από τα κυριότερα ζητήματα τριβής με την Ευρωπαϊκή Ένωση.  

3. Το 2014 εντοπίζεται μόνο μια (1) απόφαση του ΔΕΕ επί προδικαστικής παραπομπής κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ (Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών) που και αυτή απαντήθηκε με Διάταξη  του Δικαστηρίου κατά το άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου σύμφωνα με το οποίο, «όταν η απάντηση σε ερώτημα που υποβάλλεται με αίτηση προδικαστικής αποφάσεως μπορεί να συναχθεί σαφώς από τη νομολογία, το Δικαστήριο, κατόπιν προτάσεως του εισηγητή δικαστή και αφού ακούσει τον γενικό εισαγγελέα, μπορεί οποτεδήποτε να αποφανθεί με αιτιολογημένη διάταξη». Η ανύπαρκτη σχεδόν συνεργασία των ελληνικών δικαστηρίων με το ΔΕΕ μέσω της προδικαστικής διαδικασίας και το 2014[3]  επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε παρουσιάζοντας την ελληνική παρουσία στα δικαστικά όργανα της Ένωσης για την προηγούμενη πενταετία, ορισμένα εκ των οποίων είμαστε υποχρεωμένοι σε γενικές γραμμές να επαναλάβουμε:

Πρώτον, ο αριθμός των προδικαστικών παραπομπών εκ μέρους των ελληνικών δικαστηρίων  παραμένει εξαιρετικά μικρός, κινούμενος σε ρυθμούς αντίθετους με την ευρωπαϊκή τάση αύξησης του αριθμού των προδικαστικών παραπομπών και σε κάθε περίπτωση απέχει από τις προδικαστικές παραπομπές χωρών με αντίστοιχο μέγεθος και ιστορία στην ΕΕ (πχ Ολλανδία, Βέλγιο ή Αυστρία), συγκρινόμενος μόνο με αριθμούς  νεώτερων Κρατών-μελών, όπως η Βουλγαρία ή η Τσεχία. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και αντιμετώπισης τόσο από τις Νομικές Σχολές όσο και από τα αρμόδια διοικητικά και εκπαιδευτικά όργανα της δικαιοσύνης.

Δεύτερον, δεν φαίνεται να οδηγούν σε αύξηση του αριθμού των προδικαστικών παραπομπών προερχομένων από τα ελληνικά δικαστήρια τα εξής γεγονότα: αφενός, η αναγνώριση από το ΔΕΚ, με τη γνωστή απόφαση Köbler[4], της ευθύνης των Κρατών-μελών σε αποκατάσταση της ζημίας που προκαλείται με αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, όταν αυτές είναι αντίθετες με ενωσιακό δίκαιο (εξωσυμβατική ευθύνη) και αφετέρου, η σημαντική βελτίωση, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, στις επιδόσεις του ΔΕΕ όσον αφορά το χρόνο που απαιτείται για την έκδοση εκ μέρους του αποφάσεων επί προδικαστικών παραπομπών, που σήμερα δεν υπερβαίνει κατά μέσο όρο τους δεκαέξι (16) μήνες[5].

4.              Στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος θα πρέπει να επισημάνουμε, ως έχουσα ιδιαίτερη σημασία την απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση C‑378/13, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας. Με την προσφυγή της η Επιτροπή επικαλέστηκε τη μη συμμόρφωσή της χώρας μας στην απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-502/03 Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας, που εκδόθηκε το 2005 και αναγνώρισε ότι Ελλάδα διατηρώντας 1125 παράνομους και ανεξέλεγκτους χώρους διαθέσεως αποβλήτων παρέβη τις υποχρεώσεις της από την Οδηγία 75/442. Οκτώ χρόνια μετά η Επιτροπή επανήλθε διαπιστώνοντας ότι ακόμη λειτουργούν στην χώρα 70 παράνομοι ΧΑΔΑ ενώ υπάρχουν ακόμη 223 περιπτώσεις παρανόμων ΧΑΔΑ, που, αν και έπαψαν να λειτουργούν, δεν έχουν ακόμη αποκατασταθεί κατά τους όρους που έθεσε η Οδηγία 75/442. Κατόπιν τούτου η Επιτροπή με τη νέα της προσφυγή ζήτησε να αναγνωρισθεί η παραβίαση εκ μέρους της Ελλάδας της κατά το άρθρο 260 παρ. 1 ΣΛΕΕ υποχρέωσης συμμόρφωσης στις αποφάσεις του Δικαστηρίου και να επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις, που να είναι ανάλογες με το μέγεθος της παραβίασης. Η Ελλάδα, χωρίς να αρνείται τα στοιχεία της Επιτροπής, αντέτεινε ότι «τα αριθμητικά στοιχεία δεν δίδουν ορθή εικόνα του προβλήματος και ότι οι λειτουργούντες ΧΑΔΑ αφορούν μόλις το 5 % περίπου του πληθυσμού» ενώ επικαλέσθηκε και τεχνικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά την παύση λειτουργίας και την αποκατάσταση των παρανόμων ΧΑΔΑ. Το Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στην πάγια νομολογία του σύμφωνα με την οποία «τα κράτη μέλη δεν μπορούν να επικαλούνται διατάξεις, πρακτικές ή καταστάσεις της εσωτερικής τους έννομης τάξεως για να δικαιολογήσουν τη μη τήρηση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το δίκαιο της Ένωσης» απέρριψε την επιχειρηματολογία της Ελλάδας, αναγνώρισε την παραβίαση και ασχολήθηκε με το ζήτημα της επιβολής των σχετικών οικονομικών κυρώσεων.  Αρχικά το ΔΕΕ τόνισε ότι το γεγονός της παρέλευσης  πέντε και πλέον ετών από της ημερομηνίας εκδόσεως της πρώτης αποφάσεώς του, χωρίς η Ελλάδα να συμμορφωθεί πλήρως, αρκεί, καταρχήν, για να δικαιολογήσει, την επιβολή οικονομικών κυρώσεων, παρά την ύπαρξη προγράμματος παύσεως της λειτουργίας και αποκαταστάσεως των επίμαχων ΧΑΔΑ, που, όμως, δεν έχει ακόμη πλήρως εκτελεστεί. Κατόπιν, κάνοντας χρήση της εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτει αποφάσισε την επιβολή τόσο κατ’ αποκοπήν πόσου, ως μέτρου αποτρεπτικού χαρακτήρα «για την αποτελεσματική πρόληψη της επαναλήψεως στο μέλλον αναλόγων παραβάσεων του δικαίου της Ένωσης» όσο και χρηματικής ποινής που να ανταποκρίνεται στη σοβαρότητα και στη διάρκεια της παραβίασης καθώς και στην  ικανότητας του Κράτους να ανταποκριθεί στην πληρωμή της. Ειδικά ως προς την χρηματική ποινή έκρινε ότι αυτή πρέπει να υπολογίζεται ανά εξάμηνο από την έκδοση της αποφάσεως του και όσο η Ελλάδα δεν συμμορφώνεται ενώ ανέβασε τον συνολικό αριθμό των παραβιάσεων σε 363, προσθέτοντας στις 223 περιπτώσεις των μη αποκαταστημένων ΧΑΔΑ και 140 παραβιάσεις, που αφορούν τις περιπτώσεις των 70 παρανόμων ΧΑΔΑ, που εξακολουθούν να λειτουργούν, υπολογίζοντας ότι σε αυτές σημειώνονται ταυτόχρονα δύο παραβιάσεις (παύση λειτουργίας και αποκατάσταση). Έτσι, υποχρέωσε την Ελλάδα να καταβάλλει αφενός το κατ’ αποκοπήν ποσό των 10.000.000 ευρώ και αφετέρου τη χρηματική ποινή ύψους 14.520.000 ευρώ ανά εξάμηνο από της εκδόσεως της απόφασής του και μέχρι της πλήρους συμμόρφωσης της Ελλάδας. Ωστόσο, έκρινε ότι η χρηματική ποινή θα μειώνεται κατά 40.000 ευρώ «ανά χώρο ανεξέλεγκτης διαθέσεως αποβλήτων τον οποίο αφορά η διαπιστωθείσα παράβαση και ο οποίος είτε έπαυσε να λειτουργεί είτε αποκαταστάθηκε» ή κατά  80 000 ευρώ «για εκείνους εκ των ως άνω χώρων που θα έχουν ταυτόχρονα παύσει να λειτουργούν και αποκατασταθεί». Δεκαπέντε χρόνια μετά την υπόθεση του Κουρουπητού (παράνομος χώρος απόθεσης απορριμμάτων στα Χανιά)[6], όταν η Ελλάδα έγινε το πρώτο Κράτος-μέλος στο οποίο επιβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση σε απόφαση του Δικαστηρίου, η χώρα μας καλείται εκ νέου να καταβάλλει σε μια δυσμενή οικονομική συγκυρία σημαντικά ποσά, που οφείλονται στην αβελτηρία των ελληνικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν οριστικά ένα ζήτημα που συνδέεται άμεσα με την υγεία των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος.  Η εικόνα της χώρας μας στο συγκεκριμένο ζήτημα επιβαρύνεται και από τις δύο καταδικαστικές αποφάσεις του ΔΕΕ που εκδόθηκαν επίσης το 2014 και αφορούσαν τις υποθέσεις C-600/12 Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας (χώρος υγειονομικής ταφής αποβλήτων στη Ζάκυνθο) και C-677/13 Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας (χώρος υγειονομικής ταφής αποβλήτων στο Κιάτο).

Μεταξύ των αποφάσεων με ιδιαίτερη σημασία, περισσότερο πολιτική και λιγότερο νομική, είναι και αυτή του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T‑52/12, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Με την προσφυγή της η Ελλάδα ζήτησε την ακύρωση της απόφασης 2012/157/ΕΕ της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις αντισταθμιστικές ενισχύσεις που καταβλήθηκαν από τον Οργανισμό Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) κατά τα έτη 2008 και 2009 σε έλληνες αγρότες και κτηνοτρόφους. Η Επιτροπή διαπίστωσε με την προσβληθείσα απόφαση ότι οι αντισταθμιστικές αυτές ενισχύσεις συνιστούσαν αντίθετη με άρθρο 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ κρατική ενίσχυση, «ικανή να νοθεύσει τον ανταγωνισμό στην εσωτερική αγορά και να επηρεάσουν το ενδοκοινοτικό εμπόριο», στο βαθμό που παρασχέθηκε από τον ΕΛΓΑ σε έλληνες παραγωγούς γεωργικών προϊόντων ένα «επιλεκτικό οικονομικό πλεονέκτημα», που δεν έτυχαν άλλοι παραγωγοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Επιτροπή, εξάλλου, υποχρέωσε την Ελληνική Κυβέρνηση να ανακτήσει τις χορηγηθείσες ενισχύσεις. Πρόκειται για το γνωστό «πακέτο Χατζηγάκη» με το οποίο η ελληνική κυβέρνηση, υποχωρώντας στις έντονες κινητοποιήσεις των αγροτών κατά το έτος 2009, με την ΚΥΑ 262037 των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, της 30ής Ιανουαρίου 2009 (κατ’ εξαίρεση παροχή ασφαλιστικής καλύψεως, λόγω των ζημιών που προκλήθηκαν στη γεωργική παραγωγή) αποφάσισε την κατ’ εξαίρεση αποζημίωσή τους ύψους 425.000.000 ευρώ. Η εν λόγω ΚΥΑ προέβλεπε ότι οι αποζημιώσεις θα καταβάλλονταν από τον ΕΛΓΑ για το λόγο της μειώσεως της παραγωγής ορισμένων φυτικών καλλιεργειών κατά την καλλιεργητική περίοδο 2008 εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών ενώ προς κάλυψη της δαπάνης ο ΕΛΓΑ υποχρεώθηκε να συνάψει τραπεζικό δάνειο με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Ο βασικός ισχυρισμός της Ελλάδας ενώπιον του ΓΔΕΕ ήταν ότι κακώς χαρακτήρισε η Επιτροπή ως κρατική ενίσχυση τις αντισταθμιστικές πληρωμές που κατέβαλε ο ΕΛΓΑ.  Προς στήριξη του ισχυρισμού της η ελληνική κυβέρνηση υποστήριξε, πρώτον, ότι ο ΕΛΓΑ δεν αποτελεί επιχείρηση κατά την έννοια του άρθρου 107 παρ. 1 ΣΛΕΕ, δεύτερον, ότι οι αντισταθμιστικές πληρωμές του έτους 2009 δεν παρείχαν πλεονέκτημα, τρίτον, ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση της ότι οι πληρωμές αυτές συνιστούσαν επιλεκτικό πλεονέκτημα, τέταρτον, ότι κακώς έκρινε η Επιτροπή ότι οι πληρωμές αυτές δεν δικαιολογούνταν από τη φύση και την όλη οικονομία του συστήματος υποχρεωτικής ασφαλίσεως που διέπει τον ΕΛΓΑ και, πέμπτον, ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση της ότι οι πληρωμές αυτές ενείχαν τον κίνδυνο νοθεύσεως του ανταγωνισμού και είχαν επιπτώσεις στο εμπόριο. Το ΓΔΕΕ αφού, αρχικά, έκρινε ότι «οι δικαιούχοι των αντισταθμιστικών πληρωμών που κατέβαλε ο ΕΛΓΑ αποτελούν επιχειρήσεις οι οποίες ασκούν οικονομική δραστηριότητα» και υπενθύμισε την πάγια νομολογία του σύμφωνα με την οποία «χαρακτηρίζονται ως κρατικές ενισχύσεις παρεμβάσεις οι οποίες, με οποιαδήποτε μορφή, δύνανται να ευνοήσουν άμεσα ή έμμεσα επιχειρήσεις ή οι οποίες πρέπει να γίνει δεκτό ότι συνιστούν οικονομικό πλεονέκτημα του οποίου δεν θα ετύγχανε η δικαιούχος επιχείρηση υπό τις συνήθεις συνθήκες της αγοράς», κατέληξε στο συμπέρασμα «ότι οι αντισταθμιστικές πληρωμές στις οποίες προέβη ο ΕΛΓΑ κατά το 2009 πρέπει να χαρακτηρισθούν ως πλεονέκτημα αφενός μεν εφόσον οι πληρωμές αυτές δεν τελούν σε σχέση αναλογικότητας προς τις εισφορές που καταβάλλουν οι αγρότες, αφετέρου δε εφόσον οι δικαιούχοι των πληρωμών αυτών γεωργικές εκμεταλλεύσεις δεν είχαν τη δυνατότητα να ασφαλισθούν σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες για τους ιδίους κινδύνους με εκείνους για τους οποίους καταβλήθηκαν οι πληρωμές αυτές». Εξάλλου, το Γενικό Δικαστήριο τόνισε ότι ο κοινωνικός χαρακτήρας των κρατικών παρεμβάσεων και η επίδειξη αλληλεγγύης «δεν αρκεί για να αποκλείεται, άνευ ετέρου, η δυνατότητα χαρακτηρισμού τους ως κρατικών ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 107 ΣΛΕΕ». Κατόπιν των ανωτέρω το ΓΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή της Ελλάδας.

Κλείνοντας το προλογικό σημείωμα αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα  Κυριακή Ραφτοπούλου, Διδάκτορα της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, για τη συμβολή της στη συγκέντρωση και επεξεργασία του υλικού.

     Μ.Δ.Χ.

Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑270/13, Ηρακλής Χαραλαμπίδης κατά Calogero Casilli, (προδικαστική παραπομπή εκ μέρους του Consiglio di Stato - Ιταλία)

«Προδικαστική παραπομπή — Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων — Άρθρο 45, παράγραφοι 1 και 4, ΣΛΕΕ — Έννοια του εργαζομένου —Θέσεις εργασίας στη δημόσια διοίκηση — Ιδιότητα του προέδρου λιμενικής αρχής — Συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας — Προϋπόθεση ιθαγένειας»

Το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφαίνεται:

Υπό περιστάσεις όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, το άρθρο 45, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπεται σε κράτος μέλος να επιφυλάσσει μόνο στους υπηκόους του την άσκηση των καθηκόντων του προέδρου λιμενικής αρχής.

 

Δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-223/12, Ιωάννης Ντούβας κατά Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου των Νόσων (ECDC)

«Πρόσβαση στα έγγραφα – Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 – Άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση – Τελικές εκθέσεις των ελέγχων που πραγματοποίησε στο ECDC η υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου της Επιτροπής – Άρνηση παροχής προσβάσεως – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Υποχρέωση διενέργειας συγκεκριμένης και εξατομικευμένης εξετάσεως – Υπέρτερο δημόσιο συμφέρον»

Το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Ακυρώνει την από 27 Μαρτίου 2012 απόφαση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου των Νόσων (ECDC) (DIR-12-0636-MSrukr) με την οποία το ECDC αρνήθηκε στον Ιωάννη Ντούβα την πρόσβαση στις τελικές εκθέσεις των ελέγχων που πραγματοποίησε σε αυτό η υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

2) Καταδικάζει το ECDC στα δικαστικά έξοδα.

 

Περιβάλλον

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑378/13, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

«Παράβαση κράτους μέλους — Οδηγία 75/442/ΕΟΚ — Διαχείριση αποβλήτων — Απόφαση του Δικαστηρίου διαπιστώνουσα παράβαση — Μη εκτέλεση — Άρθρο 260, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ — Χρηματικές κυρώσεις — Κατ’ αποκοπήν ποσό και χρηματική ποινή»

Το Δικαστήριο (τμήμα μείζονος συνθέσεως) αποφασίζει:

1) Η Ελληνική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως Επιτροπή κατά Ελλάδας (C‑502/03, EU:C:2005:592), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 260, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

2) Υποχρεώνει την Ελληνική Δημοκρατία να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον λογαριασμό «Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης», από την ημερομηνία εκδόσεως της παρούσας αποφάσεως και μέχρι την εκτέλεση της αποφάσεως Επιτροπή κατά Ελλάδας (C‑502/03, EU:C:2005:592), σε περίπτωση που η διαπιστωθείσα στο σημείο 1 του διατακτικού της παρούσας αποφάσεως παράβαση εξακολουθεί να υφίσταται κατά την ημερομηνία αυτή, εξαμηνιαία χρηματική ποινή υπολογιζόμενη, όσον αφορά το πρώτο εξάμηνο μετά την έκδοση της αποφάσεως, στο τέλος του εξαμήνου αυτού, με βάση αρχικό ποσό ύψους 14 520 000 ευρώ, από το οποίο θα αφαιρείται ποσό 40 000 ευρώ ανά χώρο ανεξέλεγκτης διαθέσεως αποβλήτων τον οποίο αφορά η διαπιστωθείσα παράβαση και ο οποίος είτε έπαυσε να λειτουργεί είτε αποκαταστάθηκε από τις 13 Μαΐου 2014, καθώς και ποσό 80 000 ευρώ για εκείνους εκ των ως άνω χώρων που θα έχουν ταυτόχρονα παύσει να λειτουργούν και αποκατασταθεί από την ίδια ημερομηνία. Για όλα τα επόμενα εξάμηνα, η οφειλόμενη για κάθε εξάμηνο χρηματική ποινή θα υπολογίζεται, κατά τη λήξη αυτού, με βάση το καθοριζόμενο για το προηγούμενο εξάμηνο ποσό της χρηματικής ποινής, εφαρμοζομένων των ίδιων μειώσεων σε σχέση με αυτές που εφαρμόζονται αναλόγως της πραγματοποιούμενης κατά τη διάρκεια του εξαμήνου αυτού παύσεως της λειτουργίας και της αποκαταστάσεως των χώρων τους οποίους αφορά η διαπιστωθείσα παράβαση.

3)  Υποχρεώνει την Ελληνική Δημοκρατία να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον λογαριασμό «Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης», κατ’ αποκοπήν ποσό 10 εκατομμυρίων ευρώ.

4)  Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑600/12, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

«Παράβαση κράτους μέλους — Περιβάλλον — Διαχείριση αποβλήτων — Οδηγίες 2008/98/ΕΚ, 1999/31/ΕΚ και 92/43/ΕΟΚ — Χώρος υγειονομικής ταφής αποβλήτων στη Ζάκυνθο — Εθνικό θαλάσσιο πάρκο Ζακύνθου — Περιοχή Natura 2000 — Θαλάσσια χελώνα Caretta caretta — Παράταση της ισχύος των περιβαλλοντικών όρων — Έλλειψη σχεδίου διευθετήσεως — Λειτουργία χώρου υγειονομικής ταφής — Δυσλειτουργίες — Κορεσμός του χώρου υγειονομικής ταφής — Διήθηση στραγγισμάτων — Ανεπαρκής κάλυψη και διασπορά των αποβλήτων — Επέκταση του χώρου υγειονομικής ταφής»

Το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Η Ελληνική Δημοκρατία,

–  διατηρώντας σε λειτουργία έναν δυσλειτουργικό και κορεσμένο χώρο υγειονομικής ταφής αποβλήτων (ΧΥΤΑ) στη Ζάκυνθο, στη θέση Γρυπαραίικα της περιοχής Καλαμακίου, ο οποίος δεν πληροί τις προϋποθέσεις και απαιτήσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας της Ένωσης, οι οποίες καθορίζονται με τα άρθρα 13 και 36, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 2008, για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών, καθώς και τα άρθρα 8, 9, 11, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, 12 και 14 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, και,

–  έχοντας ανανεώσει την άδεια λειτουργίας του συγκεκριμένου ΧΥΤΑ χωρίς να τηρήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων, καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από εν λόγω διατάξεις.

2) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση,  C‑677/13, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας, 

«Παράβαση κράτους μέλους – Περιβάλλον – Οδηγία 1999/31/ΕΚ – Άρθρα 6, στοιχείο α΄, 8, 9, στοιχεία α΄ έως γ΄, 11, παράγραφος 1, και 12 – Οδηγία 2008/98/ΕΚ – Άρθρα 13, 23 και 36, παράγραφος 1 – Διαχείριση αποβλήτων – Υγειονομική ταφή αποβλήτων – Έλλειψη ισχύουσας άδειας λειτουργίας χώρου υγειονομικής ταφής αποβλήτων – Δυσλειτουργίες του χώρου υγειονομικής ταφής»

Το Δικαστήριο (δέκατο τμήμα) αποφασίζει:

1) Όσον αφορά τον χώρο υγειονομικής ταφής αποβλήτων του Κιάτου, η Ελληνική Δημοκρατία:

–  μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να διασφαλίσει ότι η διαχείριση των αποβλήτων στον εν λόγω χώρο υγειονομικής ταφής πραγματοποιείται χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη υγεία και χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον και ότι απαγορεύεται η εγκατάλειψη, η απόρριψη ή η ανεξέλεγκτη διαχείριση των αποβλήτων του εν λόγω χώρου υγειονομικής ταφής, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 13 και 36, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Νοεμβρίου 2008, για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών·

–  ανεχόμενη τη λειτουργία του εν λόγω χώρου υγειονομικής ταφής αποβλήτων χωρίς ισχύουσα άδεια που να τηρεί τις προϋποθέσεις και τις σχετικές με το περιεχόμενο υποχρεώσεις για τη χορήγηση τέτοιας άδειας και, συνεπώς, μη διασφαλίζοντας ότι ο κάτοχος των αποβλήτων ή ο φορέας εκμετάλλευσης του εν λόγω χώρου υγειονομικής ταφής έχει τη δυνατότητα να αποδείξει, πριν ή κατά την παράδοση των αποβλήτων, ότι αυτά μπορούν να γίνουν δεκτά στον συγκεκριμένο χώρο σύμφωνα με τους όρους της άδειας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 8, 9, στοιχεία α΄ έως γ΄, και 11, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, καθώς και από το άρθρο 23 της οδηγίας 2008/98, και

–   μη μεριμνώντας ώστε, κατά τη λειτουργία του χώρου υγειονομικής ταφής αποβλήτων, ο φορέας εκμετάλλευσης να έχει θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα ελέγχου και παρακολουθήσεως που ορίζεται στο παράρτημα III της οδηγίας 1999/31, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 12, στοιχείο α΄, της οδηγίας αυτής.

2) Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T-430/10, Magnesitas de Rubián SA (Ισπανία), Magnesitas Navarras, SA (Ισπανία) και Ελληνικοί Λευκόλιθοι Ανώνυμος Μεταλλευτική Βιομηχανική Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής 

«Περιβάλλον – Ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης – Έγγραφο αναφοράς σχετικά με τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνικές στις βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου, ασβέστου και οξειδίου του μαγνησίου – Αίτημα για κατάργηση της δίκης – Απόρριψη – Παραίτηση – Διαγραφή»

Το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) διατάσσει:

1) Απορρίπτει το αίτημα περί καταργήσεως της δίκης.

2) Η υπόθεση Τ-1430/10 διαγράφεται από το Πρωτόκολλο του Γενικού Δικαστηρίου.

3) Οι Magnesitas de Rubián, SA, Magnesitas Navarras, SA και Ελληνικοί Λευκόλιθοι Ανώνυμος Μεταλλευτική Βιομηχανική Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρία φέρουν, πέραν των δικαστικών τους εξόδων, τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

 

Κτηνοτροφία

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑351/13, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας

«Παράβαση κράτους μέλους — Οδηγία 1999/74/ΕΚ — Άρθρα 3 και 5, παράγραφος 2 — Εκτροφή ωοπαραγωγών ορνίθων — Μη διευθετημένοι κλωβοί — Απαγόρευση — Εκτροφή των ωοπαραγωγών ορνίθων σε κλωβούς που δεν πληρούν τις απαιτήσεις που προβλέπει η ως άνω οδηγία»

Το Δικαστήριο (ένατο τμήμα) αποφασίζει:

1)  Η Ελληνική Δημοκρατία, μη μεριμνώντας ώστε, από την 1η Ιανουαρίου 2012, οι ωοπαραγωγές όρνιθες να μην εκτρέφονται πλέον σε μη διευθετημένους κλωβούς, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 3 και 5, παράγραφος 2, της οδηγίας 1999/74/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Ιουλίου 1999, περί των στοιχειωδών απαιτήσεων για την προστασία των ωοπαραγωγών ορνίθων.

2)  Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Δαπάνες

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑632/11, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«ΕΓΤΠΕ — Τμήμα “Εγγυήσεων” — ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ — Δαπάνες αποκλεισθείσες από τη χρηματοδότηση — Κανονισμός (ΕΚ) 1782/2003 — Καθεστώς των δικαιωμάτων ενιαίας ενίσχυσης — Καλόπιστη συνεργασία — Επιείκεια — Αναλογικότητα — Εθνικό απόθεμα — Κριτήρια κατανομής — Κατ’ αποκοπήν δημοσιονομική διόρθωση — Κίνδυνος για το Ταμείο — Κανονισμός (ΕΚ) 1493/1999 — Αμπελοοινικός τομέας — Καθεστώτα απόσταξης και ενισχύσεων υπέρ συγκεκριμένων χρήσεων των γλευκών — Ενισχύσεις για την αναδιάρθρωση και τη μετατροπή των αμπελώνων»

Το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:

1)  Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση 2011/689/ΕΕ της Επιτροπής, της 14ης Οκτωβρίου 2011, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που επιβάλλει στην Ελληνική Δημοκρατία κατ’ αποκοπήν διόρθωση σχετικά με τη χορήγηση των δικαιωμάτων του εθνικού αποθέματος στους νέους γεωργούς.

2) Απορρίπτει την προσφυγή κατά τα λοιπά.

3) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ελληνική Δημοκρατία φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑376/12, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«ΕΓΤΠΕ — Τμήμα Εγγυήσεων — ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ — Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση — Σταφίδα — Οίνος — Δαπάνες πραγματοποιηθείσες από την Ελλάδα — Εξατομικευμένη δημοσιονομική διόρθωση — Μέθοδος υπολογισμού — Φύση της διαδικασίας εκκαθαρίσεως λογαριασμών — Σχέση με τις δαπάνες που χρηματοδοτούνται από την Ένωση»

Το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση 2012/336/ΕΕ της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2012, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), κατά το μέρος που επιβάλλει στην Ελληνική Δημοκρατία εξατομικευμένη δημοσιονομική διόρθωση στον τομέα του οίνου.

2) Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3) Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

Ÿ ΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση C‑552/12 P, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — ΕΓΤΠΕ, ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ — Δαπάνες που αποκλείονται από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Δαπάνες που πραγματοποίησε η Ελληνική Δημοκρατία»

Το Δικαστήριο (ένατο τμήμα) διατάσσει:

1) Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ÿ ΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση C‑71/13 P, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — ΕΓΤΠΕ, ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ — Δαπάνες που αποκλείονται από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Δαπάνες που πραγματοποίησε η Ελληνική Δημοκρατία»

Το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) διατάσσει:

1) Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση, C‑391/13 P, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — ΕΓΤΠΕ, ΕΓΤΕ και ΕΓΤΑΑ — Δαπάνες εξαιρούμενες από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Ελαιόλαδο — Αροτραίες καλλιέργειες — Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως — Προσαύξηση του συντελεστή της κατ’ αποκοπήν διορθώσεως λόγω παραβάσεως καθ’ υποτροπή — Συνέπειες της μεταρρυθμίσεως της ΚΓΠ ως προς την κατ’ αποκοπήν διόρθωση — Αναλογικότητα — Φύση των δαπανών που προορίζονται για τη σύσταση του ΣΓΠ‑ΕΤ»

Το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

 

Ανταγωνισμός

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑554/12 P, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού AE (ΔΕΗ), Ελληνική Δημοκρατία

«Αίτηση αναιρέσεως — Ανταγωνισμός — Άρθρο 86, παράγραφος 3, ΕΚ — Διατήρηση των προνομιακών δικαιωμάτων αναζητήσεως και εκμεταλλεύσεως επί των κοιτασμάτων λιγνίτη που χορήγησε η Ελληνική Δημοκρατία υπέρ δημόσιας επιχείρησης — Παράβαση — Απόφαση — Μη συμβατότητα με το δίκαιο της Ένωσης — Μεταγενέστερη απόφαση — Εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων — Διόρθωση των αντίθετων προς τον ανταγωνισμό συνεπειών της παραβάσεως — Προσφυγή ακυρώσεως»

Το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΗ κατά Επιτροπής (T‑421/09, EU:T:2012:450).

2) Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3) Επιφυλάσσεται επί των δικαστικών εξόδων.

 

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑553/12 P, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Μυτιληναίος AE, Protergia AE, Αλουμίνιον AE, Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού AE (ΔΕΗ), Ελληνική Δημοκρατία, Ενεργειακή Θεσσαλονίκης AE, Ελληνική Ενέργεια και Ανάπτυξη AE (HE & DSA),  

«Αίτηση αναιρέσεως — Ανταγωνισμός — Άρθρα 82 ΕΚ και 86, παράγραφος 1, ΕΚ — Διατήρηση των προνομιακών δικαιωμάτων αναζητήσεως και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων λιγνίτη που χορήγησε η Ελληνική Δημοκρατία υπέρ δημόσιας επιχείρησης — Άσκηση των δικαιωμάτων αυτών — Ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις αγορές προμήθειας του λιγνίτη και χονδρικής προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας — Διατήρηση, επέκταση ή ενίσχυση δεσπόζουσας θέσεως»

Το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΗ κατά Επιτροπής (T‑169/08, EU:T:2012:448).

2) Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου αυτό να κρίνει τους λόγους που προβλήθηκαν ενώπιόν του και επί των οποίων το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποφάνθηκε.

3) Επιφυλάσσεται επί των δικαστικών εξόδων.

 

Κρατικές ενισχύσεις

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑425/11, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Κρατική ενίσχυση — Ελληνικά καζίνα — Σύστημα που προβλέπει την επιβολή επιβαρύνσεως με συντελεστή 80 % επί εισιτηρίων διαφορετικής αξίας — Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά — Έννοια της κρατικής ενισχύσεως — Πλεονέκτημα»

Το Γενικό Δικαστήριο  (δεύτερο τμήμα) αποφασίζει:

          1) Ακυρώνει την απόφαση 2011/716/ΕΕ της Επιτροπής, της 24ης Μαΐου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 16/10 (πρώην NN 22/10, πρώην CP 318/09), την οποία χορήγησε η Ελληνική Δημοκρατία σε ορισμένα ελληνικά καζίνα.

          2) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει, εκτός των δικαστικών εξόδων της, και τα δικαστικά έξοδα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑542/11, Αλουμίνιον της Ελλάδας AE κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποστηριζόμενης από τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ΑΕ (ΔΕΗ)

«Κρατικές ενισχύσεις — Αλουμίνιο — Προτιμησιακό τιμολόγιο ηλεκτρικής ενέργειας βάσει συμβάσεως — Απόφαση κηρύσσουσα την ενίσχυση παράνομη και μη συμβατή με την εσωτερική αγορά — Καταγγελία της συμβάσεως — Προσωρινή δικαστική αναστολή των συνεπειών της καταγγελίας της συμβάσεως — Νέα ενίσχυση»

Το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Ακυρώνει την απόφαση 2012/339/ΕΕ της Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.26117 — C 2/2010 (πρώην NN 62/2009) που χορήγησε η Ελλάδα στην Αλουμίνιον της Ελλάδος Α.Ε.

2) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Αλουμίνιον A.E.

3) Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού Α.Ε. (ΔΕΗ) φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑52/12, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Κρατικές ενισχύσεις — Αντισταθμιστικές ενισχύσεις που χορήγησε ο Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) κατά τα έτη 2008 και 2009 — Απόφαση με την οποία οι ενισχύσεις κρίνονται μη συμβατές με την εσωτερική αγορά και διατάσσεται η ανάκτησή τους — Έννοια της κρατικής ενισχύσεως — Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχεία β΄ και γ΄, ΣΛΕΕ — Κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές ενισχύσεις στον γεωργικό τομέα»

Το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων και των σχετικών με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑150/12, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

 

«Κρατικές ενισχύσεις – Άτοκα δάνεια, με εγγύηση του Δημοσίου, χορηγηθέντα από τις ελληνικές αρχές σε ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών στον τομέα των δημητριακών – Απόφαση κηρύσσουσα τα μέτρα αυτά ασυμβίβαστα με την εσωτερική αγορά – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Πλεονέκτημα – Ενισχύσεις για την αντιμετώπιση για την αντιμετώπιση σοβαρής διαταραχής της οικονομίας κράτους μέλους»

 

Το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Σήμα

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-549/10, Natura Selection, SL (Ισπανία) κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου Αφοί Ανεζουλάκη ΑΕ

«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος natur – Προγενέστερη αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος natura – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Κίνδυνος συγχύσεως – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ)207/2009»

Το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) αποφασίζει:

1) Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 6ης Σεπτεμβρίου 2010 (υπόθεση R 217/2010-

2) Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-486/12, Σοφία Γολάμ κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Pentafarma-Sociedade Tecnico-Medicinal, SA

«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού λεκτικού σήματος METABOL – Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα METABOL-MG – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Κίνδυνος συγχύσεως – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»

Το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφασίζει:

          1) Απορρίπτει την προσφυγή.

          2) Καταδικάζει τη Σοφία Γολάμ στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-568/12, Σοφία Γολάμ κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Derby Cycle Werke GmbH (Γερμανία)

«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος FOCUS extreme – Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα FOCUS – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Κίνδυνος συγχύσεως – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»

Το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Η Σοφία Γολάμ φέρει τα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑62/13, Σοφία Γολάμ κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Glaxo Group Ltd

«Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού λεκτικού σήματος METABIOMAX — Προγενέστερο κοινοτικό λεκτικό σήμα BIOMAX — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»

Το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφασίζει:

          1) Απορρίπτει την προσφυγή.

          2) Καταδικάζει τη Σοφία Γολάμ στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑281/13, Σοφία Γολάμ κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: meta Fackler Arzneimittel GmbH

«Κοινοτικό σήμα — Διαδικασία ανακοπής — Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού λεκτικού σήματος METABIOMAX — Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα metabiarex — Σχετικός λόγος απαραδέκτου — Κίνδυνος συγχύσεως — Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009»

Το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Καταδικάζει τη Σοφία Γολάμ στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση C‑535/13, Honda Giken Kogyo Kabushiki Kaisha κατά Μαρία Πατμανίδη AE (προδικαστικής παραπομπή εκ μέρους του Μονομελούς  Πρωτοδικείου Αθηνών)

 «Προδικαστική παραπομπή — Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου — Σήματα — Δικαίωμα του δικαιούχου σήματος να εμποδίζει την πρώτη διάθεση στο εμπόριο εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), χωρίς τη συγκατάθεσή του, προϊόντων που φέρουν το σήμα αυτό»

Το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφαίνεται:

Τα άρθρα 5 και 7 της πρώτης οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, όπως τροποποιήθηκε με τη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992, καθώς και τα άρθρα 9 και 13 του κανονισμού (EK) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα, έχουν την έννοια ότι ο δικαιούχος σήματος μπορεί να αντιτίθεται στην πρώτη διάθεση στο εμπόριο εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου ή εντός της Ένωσης, χωρίς τη συγκατάθεσή του, αυθεντικών προϊόντων που φέρουν το σήμα αυτό.

 

Δημόσιες συμβάσεις

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-340/09, Ευρωπαϊκή Δυναμική – Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής Α.Ε κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών – Διαδικασία προσκλήσεως για την υποβολή προσφορών της Υπηρεσίας Επισήμων Εκδόσεων – Υποστήριξη στην παροχή υπηρεσιών εκδόσεων και επικοινωνιών σε σχέση με τον δικτυακό τόπο της CORDIS – Απόρριψη των προσφορών διαγωνιζομένου και απόφαση αναθέσεως των συμβάσεων σε άλλους διαγωνιζόμενους – Κατάταξη της προσφοράς διαγωνιζομένου – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Άρθρο 148, παράγραφοι 1 και 3, των κανόνων εφαρμογής – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως – Εξωσυμβατική ευθύνη»

Το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Η Ευρωπαϊκή Δυναμική – Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής Α.Ε φέρει το 90 % των δικαστικών της εξόδων και το 90 % των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει το 10 % των δικαστικών της εξόδων και το 10 % των δικαστικών εξόδων της Ευρωπαϊκής Δυναμικής – Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-498/11, Ευρωπαϊκή Δυναμική – Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής Α.Ε κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών – Διαδικασία προσκλήσεως προς υποβολή προσφορών – Εκσυγχρονισμός ιστοτόπου – Απόρριψη της προσφοράς ενός διαγωνιζομένου – Ανάθεση της συμβάσεως σε άλλο διαγωνιζόμενο – Προσφυγή ακυρώσεως – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Κριτήρια αναθέσεως – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως – Αγωγή αποζημιώσεως»

Το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Η Ευρωπαϊκή Δυναμική – Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής Α.Ε φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υποθέσεις T‑40/12 και T‑183/12, European Dynamics Luxembourg SA (Λουξεμβούργο), Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής AE (Ελλάδα)

«Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών — Διαδικασία διαγωνισμού — Παροχή υπηρεσιών πληροφορικής σχετικά με σύστημα διαχειρίσεως εγγράφων και επιχειρησιακής πύλης ενδοδικτύου — Απόρριψη της προσφοράς προσφέροντα — Ίση μεταχείριση — Διαφάνεια — Αναλογικότητα — Εξωσυμβατική ευθύνη»

Το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) αποφασίζει:

1) Συνεκδικάζει τις υποθέσεις T‑40/12 και T‑183/12 προς έκδοση κοινής αποφάσεως.

2) Απορρίπτει την προσφυγή και την προσφυγή-αγωγή.

3) Η European Dynamics Luxembourg SA και η Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα έξοδα της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Υπηρεσίας (Ευρωπόλ).

 

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T-199/12, Euro-Link Consultants Ltd (Ρουμανία) και European Profiles ΑΕ Μελετών και Συμβούλων Επιχειρήσεων (Ελλάδα) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών – Διαδικασία διαγωνισμού – Σχέδιο στηρίξεως και επεκτάσεως των τουριστικών δραστηριοτήτων της Κριμαίας – Απόρριψη προσφοράς διαγωνιζομένου – Προσφυγή ακυρώσεως – Πράξη μη δεκτική προσφυγής – Επιβεβαιωτική πράξη – Μερικώς απαράδεκτο – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Κριτήρια αναθέσεως – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως – Κατάχρηση εξουσίας – Ίση μεταχείριση»

Το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή.

2) Καταδικάζει τις Euro-Link Consultants Ltd και European Profiles ΑΕ Μελετών και Συμβούλων Επιχειρήσεων στα δικαστικά έξοδα.

 

Προσφυγή ακυρώσεως

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T-57/13, Club Hotel Loutraki, Vivere Entertainment AE, Theros International Gaming, Inc., Elliniko Casino Kerkyras, Casino Rodos και Porto Carras AE κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Παρεμβαίνοντες υπέρ της καθής η Ελληνική Δημοκρατία και ο Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου ΑΕ)

«Προσφυγή ακυρώσεως – Κρατικές ενισχύσεις – Εκμετάλλευση ηλεκτρονικών παιγνιομηχανημάτων – Χορήγηση αποκλειστικής άδειας από την Ελληνική Δημοκρατία – Απόφαση διαπιστώνουσα τη μη ύπαρξη ενισχύσεως – Έγγραφο προς τους καταγγέλλοντες – Πράξη μη δεκτική προσφυγής – Απαράδεκτο»

Το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) διατάσσει:           

1) Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2) Καταδικάζει τις Club Hotel Loutraki, Vivere Entertainment AE, Theros International Gaming, Inc., Elliniko Casino Kerkyras, Casino Rodos και Porto Carras AE στα δικαστικά τους έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου ΑΕ (ΟΠΑΠ).

3) Η Ελληνική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

 

Εξωσυμβατική ευθύνη – προσφυγή αποζημιώσεως 

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T-261/12 Διαδικασία Σύμβουλοι Επιχειρήσεων ΑΕ κατά Ευρωπαϊκή Επιτροπή

«Αγωγή αποζημιώσεως – Δημόσιες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών – Διαγωνισμός – Ενίσχυση της θεσμικής ικανότητας αρμόδιας για την προστασία του ανταγωνισμού επιτροπής στη Σερβία – Απόρριψη της προσφοράς διαγωνιζόμενου – Αγωγή προδήλως στερούμενη νομικής βάσεως»

Το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) διατάσσει:

1)    Απορρίπτει την αγωγή.

2)    Καταδικάζει τη Διαδικασία Σύμβουλοι Επιχειρήσεων ΑΕ στα δικαστικά έξοδα.

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑297/12, Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Εξωσυμβατική ευθύνη — Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών — Κοινοποίηση εκ μέρους της Επιτροπής προς τρίτους πληροφοριών που φέρονται ως βλαπτικές της φήμης της ενάγουσας — Ηθική βλάβη — Κατάφωρη παράβαση κανόνα δικαίου που απονέμει δικαιώματα σε ιδιώτες»

Το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:

          1) Απορρίπτει την αγωγή.

          2) Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής και Τηλεματικής ΑΕ στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑220/13 P, Καλλιόπη Νικολάου κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Αίτηση αναιρέσεως — Εξωσυμβατική ευθύνη — Παραλείψεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου — Αγωγή αποζημιώσεως — Αρχή του τεκμηρίου αθωότητας — Αρχή της καλόπιστης συνεργασίας — Αρμοδιότητες — Διεξαγωγή των προκαταρκτικών ερευνών»

Το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2) Καταδικάζει την Κ. Νικολάου στα δικαστικά έξοδα.

 

Ρήτρα διαιτησίας

Ÿ ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑59/11, Κοινωνία της Πληροφορίας Ανοιχτή στις Ειδικές Ανάγκες – Ισότης κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής 

«Ρήτρα διαιτησίας — Έκτο πρόγραμμα-πλαίσιο για δράσεις έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης, με σκοπό τη συμβολή στη δημιουργία του ευρωπαϊκού χώρου έρευνας και στην καινοτομία (2002-2006) — Συμβάσεις Access‑eGOV, EU4ALL, eABILITIES, Emerge, Enable, Ask‑It — Πρόγραμμα eTEN σχετικά με τα διευρωπαϊκά δίκτυα τηλεπικοινωνιών — Συμβάσεις Navigabile και Euridice — Πρόγραμμα-πλαίσιο για την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα — Σύμβαση T‑Seniority — Καταβολή του υπολοίπου του οφειλόμενου ποσού — Ανταγωγή — Επιστροφή των καταβεβλημένων ποσών — Κατ’ αποκοπήν αποζημίωση»

Το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την αγωγή της «Κοινωνία της Πληροφορίας Ανοιχτή στις Ειδικές Ανάγκες – Ισότης».

2) Υποχρεώνει την «Κοινωνία της Πληροφορίας Ανοιχτή στις Ειδικές Ανάγκες – Ισότης» να καταβάλει το ποσό των 999 213,45 ευρώ, εντόκως από 15 Ιουνίου 2011, βάσει του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) προσαυξημένου κατά 3,5 μονάδες, προς επιστροφή των χρηματοδοτικών συνεισφορών τις οποίες έλαβε δυνάμει των συμβάσεων υπ’ αριθ. 027020 «Access to e‑Government Services Employing Semantic Technologies», υπ’ αριθ. 035242 «A virtual platform to enhance and organize the coordination among centres for accessibility ressources and support», υπ’ αριθ. 511298 «Ambient Intelligence System of Agents for Knowledge-based and Integrated Services for Mobility Impaired Users», υπ’ αριθ. 034778 «European Unified Approach for Accessible Lifelong Learning», υπ’ αριθ. 045056 «Emergency Monitoring and Prevention», υπ’ αριθ. 045563 «A wearable system supporting services to enable elderly people to live well, independently and at ease», υπ’ αριθ. 029255 «NavigAbile: e‑inclusion for communication disabilities», υπ’ αριθ. 517506 «European Recommanded Materials for Distance Learning Courses for Educators» και υπ’ αριθ. 224988 «T-Seniority: Expanding the benefits of information society to older people through digital TV channels».

3) Υποχρεώνει την «Κοινωνία της Πληροφορίας Ανοιχτή στις Ειδικές Ανάγκες – Ισότης» να καταβάλει το ποσό των 70 471,47 ευρώ, εντόκως από 5 Αυγούστου 2011, βάσει του επιτοκίου της ΕΚΤ προσαυξημένου κατά 3,5 μονάδες, ως κατ’ αποκοπήν αποζημίωση που οφείλεται δυνάμει των συμβάσεων υπ’ αριθ. 027020 «Access to e‑Government Services Employing Semantic Technologies», υπ’ αριθ. 035242 «A virtual platform to enhance and organize the coordination among centres for accessibility ressources and support», υπ’ αριθ. 511298 «Ambient Intelligence System of Agents for Knowledge-based and Integrated Services for Mobility Impaired Users», υπ’ αριθ. 034778 «European Unified Approach for Accessible Lifelong Learning», υπ’ αριθ. 045056 «Emergency Monitoring and Prevention», υπ’ αριθ. 045563 «A wearable system supporting services to enable elderly people to live well, independently and at ease».

4) Η «Κοινωνία της Πληροφορίας Ανοιχτή στις Ειδικές Ανάγκες – Ισότης» φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T‑17/13, ΑΝΚΟ ΑΕ Αντιπροσωπειών, Εμπορίου και Βιομηχανίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

 

 «Ρήτρα διαιτησίας – Έβδομο πρόγραμμα-πλαίσιο δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης (2007-2013) – Σύμβαση για το έργο Pocemon – Επιστροφή προκαταβληθέντων ποσών – Έγγραφο με το οποίο αναγγέλλεται η έκδοση χρεωστικού σημειώματος – Έγγραφο υπομνήσεως – Έλλειψη εννόμου συμφέροντος – Απαράδεκτο»

Το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) διατάσσει:

1) Απορρίπτει την αγωγή ως απαράδεκτη.

2) Καταδικάζει την ΑΝΚΟ ΑΕ Αντιπροσωπειών, Εμπορίου και Βιομηχανίας στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T‑64/13, ΑΝΚΟ ΑΕ Αντιπροσωπειών, Εμπορίου και Βιομηχανίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

«Ρήτρα διαιτησίας – Έκτο πρόγραμμα-πλαίσιο δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης (2002-2006) – Σύμβαση για το έργο Doc@Hand – Επιστροφή προκαταβληθέντων ποσών – Έγγραφο με το οποίο αναγγέλλεται η έκδοση χρεωστικού σημειώματος – Έλλειψη εννόμου συμφέροντος – Απαράδεκτο»

Το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) διατάσσει:

1) Απορρίπτει την αγωγή ως απαράδεκτη.

2) Καταδικάζει την ΑΝΚΟ ΑΕ Αντιπροσωπειών, Εμπορίου και Βιομηχανίας στα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T‑165/13, Τάλαντον AE – Συμβουλευτική-Εκπαιδευτική Εταιρεία Διανομών, Παροχής Υπηρεσιών Μάρκετινγκ και Διοίκησης Επιχειρήσεων κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Ρήτρα διαιτησίας – Συμβάσεις Pocemon και Perform συναφθείσες στο πλαίσιο του εβδόμου προγράμματος-πλαισίου δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής αναπτύξεως και επιδείξεως (2007-2013) – Επιλέξιμες δαπάνες – Επιστροφή των καταβληθέντων ποσών – Έκθεση οικονομικού ελέγχου – Έλλειψη εννόμου συμφέροντος – Συμφέρον προς άσκηση αναγνωριστικής αγωγής – Απαράδεκτο»

Το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) διατάσσει:

          1) Απορρίπτει την αγωγή ως απαράδεκτη.

          2) Καταδικάζει την Τάλαντον AE – Συμβουλευτική‑Εκπαιδευτική Εταιρεία Διανομών, Παροχής Υπηρεσιών Μάρκετινγκ και Διοίκησης Επιχειρήσεων στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.

Αίτηση αναιρέσεως

Ÿ ΔΕΕ, υπόθεση C‑564/13 P, Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Άρθρο 340, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ — Συμβατική ευθύνη της Ένωσης — Άρθρο 272 ΣΛΕΕ — Ρήτρα διαιτησίας — Έκτο πρόγραμμα‑πλαίσιο για δραστηριότητες έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης — Συμβάσεις στο πλαίσιο των έργων Ontogov, FIT και RACWeb — Επιλέξιμες δαπάνες και προκαταβληθέντα από την Επιτροπή ποσά — Αναγνωριστική αγωγή — Έλλειψη εννόμου συμφέροντος γεγενημένου και ενεστώτος»

Το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:

          1) Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

           2) Η Planet AE Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

 

Ασφαλιστικά μέτρα

Ÿ ΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση C‑506/13 P-R, Λητώ Μαιευτικό Γυναικολογικό και Χειρουργικό Κέντρο AE κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Ασφαλιστικά μέτρα — Αίτηση αναίρεσης — Αναστολή της εκτέλεσης απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου — Χρηματοδοτική συνδρομή για ένα πρόγραμμα ιατρικής έρευνας — Χρεωστικό σημείωμα για την ανάκτηση ενός μέρους της χρηματοδοτικής συνδρομής — Ακυρωτικό αίτημα — Ανταγωγή με αίτημα την καταβολή χρηματικού ποσού — Επιβολή της υποχρέωσης καταβολής του ποσού αυτού»

Ο Αντιπρόεδρος του Δικαστηρίου:

1) Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2) Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση C‑78/14 P-R, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά ΑΝΚΟ ΑΕ Αντιπροσωπειών, Εμπορίου και Βιομηχανίας 

«Ασφαλιστικά μέτρα — Αίτηση αναιρέσεως — Αίτηση αναστολής εκτελέσεως — Έβδομο πρόγραμμα-πλαίσιο δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης (2007-2013) — Συμβάσεις για τα έργα Perform και Oasis — Αναστολή πληρωμών — Παρατυπίες διαπιστωθείσες στο πλαίσιο ελέγχων αφορώντων άλλα έργα — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου με την οποία υποχρεώνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προβεί στις πληρωμές — Πρόδηλη αφερεγγυότητα του δικαιούχου — Fumus boni juris — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Επείγον — Στάθμιση συμφερόντων»

Ο Αντιπρόεδρος του Δικαστηρίου διατάσσει:

1) Αναστέλλει την εκτέλεση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΑΝΚΟ κατά Επιτροπής (T‑117/12) έως την έκδοση της αποφάσεως η οποία θα περατώνει την αναιρετική δίκη επί της υποθέσεως C‑78/14 P.

2) Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

 

Ÿ ΓΔΕΕ, Διάταξη, υπόθεση T‑703/14 R, Δίκτυο Αμυντικών Βιομηχανιών Νετ AEBE κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

« Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων – Συμβάσεις επιδότησης – Έβδομο πρόγραμμα-πλαίσιο δραστηριοτήτων έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και επίδειξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (2007-2013) – Χρεωστικό σημείωμα προς συμβαλλόμενο μέρος – Περίπτωση μη δεκτική ασφαλιστικών μέτρων »

Ο Δικαστής των Ασφαλιστικών Μέτρων διατάσσει:

1) Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2) Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.